Opsterland (Fries: Opsterlân) is een gemeente in de Nederlandse provincie Friesland.

De "vuistbijl van Wijnjeterp", gevonden door Hein van der Vliet, bewijst dat meer dan 150.000 jaar voor Chr. al mensen in Opsterland hebben gewoond. Het duurde dan tot zo`n 15.000 jaar voor Chr. voordat weer iets wordt vernomen van menselijke aanwezigheid. Vanaf die tijd volgen de culturen elkaar op, waarvan allerlei stenen gereedschappen, een enkel bronzen voorwerp en scherven aardewerk te zien zijn in het Fries Museum te Leeuwarden. Museum Opsterland te Gorredijk heeft naast de vuistbijl van Wijnjeterp onder andere zwerfstenen en artefacten in de vaste tentoonstelling over geologie en archeologie.

Een groot deel van de dorpen in Opsterland wordt voor het eerst genoemd in een lijst uit 1315 en blijkt dan over een kapel te beschikken; het betreft Beets (Beke), Beetsterzwaag (Suagh), Ureterp (Urathorp), Olterterp (Utrathorp), Siegerswoude (Sigerswalde), Bakkeveen (Batkenvene), Wijnjeterp (Weningawalde), Hemrik (Hemericke), Lippenhuizen (Luppingahusum), Terwispel (Wispolia), Kortezwaag (Urasuagh), Langezwaag (Utresuagh), Luxwoude (Lukeswalde) en het later verdwenen Rijp (Rijp).

De naam Opsterland komt men voor het eerst tegen in 1395, al is het in een wat andere vorm dan heden ten dage, namelijk. Upsateraland. Up is "op" en sater is "zitten op", de hoog wonende mensen op het zand. Ook de naam Superhaudmare komt voor in de 14e eeuw als aanduiding voor deze streek. Vrij vertaald betekent dit boven-hoofd-stromen. Die hoofdstroom is de rivier de Boorne, die het hart van Opsterland vormt en beter bekend is als het Ouddiep (It Alddjip), en ook wel Koningsdiep wordt genoemd. Het hedendaagse Opsterland kenmerkt zich onder andere door de fraaie bossen rond Beetsterzwaag, Olterterp, Wijnjewoude en Bakkeveen. Maar karakteristiek voor het Opsterland van zo`n 200 à 250 jaren geleden zijn die bossen niet.

De gemeente Opsterland telt zestien officiële kernen (dorpen). De hoofdplaats is Beetsterzwaag. De dorpen kennen twee namen, een Nederlandse en een Friese, waarvan de Nederlandse varianten de officiële namen zijn. In de kleine en middelgrote kernen is Fries de voertaal, al is de laatste decennia het gebruik van het Nederlands toegenomen.