Osteopathie is een geneeswijze waarbij men ervan uit gaat dat lichamelijke klachten kunnen ontstaan door bewegingsverlies van onder andere botten, organen en delen van de schedel. Dit bewegingsverlies kan ontstaan zijn na bijvoorbeeld een val, operatie, zware bevalling, verkeerde voeding, een ontstekingsreactie, etc. Ook langdurige emotionele spanning kan een spanningsverandering van de organen en hun steunweefsel veroorzaken met een bewegingsverlies als gevolg. De osteopathie kent een aantal principes: u¢ Structuur en functie zijn aan elkaar gerelateerd u¢ The arterial rule : een optimale doorbloeding zorgt voor de mogelijkheid van een optimale functie u¢ Alles draait om beweging in het lichaam: bewegingen geenitieerd door spierarbeid, bewegingen geenitieerd door de hartslag, bewegingen door veranderingen in het hersenvocht en de bloedstroom door de veneuze sinussen in de schedel. Door training kan de osteopaat met de handen de beweeglijkheid van nagenoeg elke structuur binnen het menselijke lichaam waarnemen, beoordelen en zo nodig verbeteren. Door de beweeglijkheid te herstellen stimuleert de osteopaat het zelfgenezend vermogen van het lichaam, waardoor klachten beenvloed worden.